Okres pozawałowy, wkrótce po zakończonej trombolizie, w zależności od przebie-gu klinicznego wymaga decyzji co do dalszego postępowania leczniczego. Utrzy-mujące się bądź nawracające bóle wymagają kontroli koronarograflcznej i ewen-tualnie interwencji inwazyjnej (PTCA, CABG). Jeżeli pozawałowy przebieg jest bezbólowy, potrzebna jest ocena kontrolna przed wypisaniem chorego ze szpitala, mogą bowiem wystąpić nawracające epizody niemego niedokrwienia. Stany niemego niedokrwienia mogą być wykazane za pomocą: 24-godzinnej rejestracji EKG, testu wysiłkowego, scyntygrafii izotopowej oraz echokardiografii wysił-kowej. Powyższe metody pozwalają wykazać rozmaitość form i czas trwania stanów niedokrwienia, które mogą być przyczyną ponownego ostrego zawału serca lub nagłego zgonu poza szpitalem. Epizody niemego niedokrwienia stanowią ważny wskaźnik wspomnianych zagrożeń, jednak czasami są trudno wykrywalne, a zatem nie pozwalają na skuteczną interwencję bądź prewencję. Uważa się, że ok. 40% pacjentów po przebytym zawale ma nawracające epizody niemego niedokrwienia.
Ukazują się prace, które podają w wątpliwość, czy opieranie się w strategii postępowania terapeutycznego na rejestrowanych różnymi metodami epizodach niemego niedokrwienia przynosi oczekiwane skutki. Problem jest ciągle trudny do oceny. Wydaje się jednak, że na obecnym etapie wiedzy należy przyjąć, że stany te są poważnym zagrożeniem i powinny być z całą dociekliwością diagnozowane oraz równie „agresywnie” leczone, jak „jawne”, tzn. bólowe stany niedokrwienia. Dla samych zaś pacjentów mogą stanowić duże niebezpieczeństwo ze względu na swój ukryty, bezobjawowy przebieg.
