Podane razem z antagonistami wapnia mogą potęgować ujemne działanie chronotropowe i dromotropowe tych leków Potęguje ujemne działanie inotropowe leków P-adrenergicz- nych
Nasilają działanie zatrzymujące potas spironolaktonów, amy- lorydu i triamterenu, zmniejszają hipokaliemiczne działanie diuretyków tiazydowych, tiazydopodobnych i pętlowych. Może być przyczyną zmniejszenia stężenia leków P-adrenolitycznych we krwi.
Gdy przebieg choroby jest ciężki
– 6 mg/24 h. Glikokortykosteroidy podaje się na ogół w dawkach podzielonych co – 6- 8 h. Ostatnio pojawiają się zalecenia podawania steroidów w 1-2 dawkach dobowych.
Gdy przebieg choroby jest ciężki i występują nasilone objawy zapalenia serca, leczenie glikokortykosteroidami można rozpocząć od większych niż podane dawek. Po ustąpieniu ostrych objawów klinicznych, zwykle po upływie 10-14 dni leczenia, należy stopniowo, o 5-10 mg co 3-4 dni lub o 2,5 mg co 1-2 dni, zmniejszać dobową dawkę leku. Po osiągnięciu połowy wyjściowej dawki dobowej można dołączyć do leczenia kwas acetylosalicylowy w dawce 3-4 g/24 h. Jak wspomniano wcześniej, należy w toku leczenia hormonami chorych z niewydolnością serca ograniczać spożycie soli kuchennej, zastosować lub zwiększyć dotychczasowe dawki leków moczopędnych oraz szybko uzupełniać łatwo powstające niedobory jonów potasowych. Przed rozpoczęciem leczenia hormonami kory nadnerczy powinno się przeprowadzić sanację jamy ustnej oraz wyleczyć inne ogniska zakażenia.
