-3. Podtlenek azotu. Nie ma on wpływu na czynność skurczową macicy ani na płód. ANALGEZJA W PIERWSZYM OKRESIE PORODU. Należy sprawdzić aparat, butle
z gazem i wyjąć ewentualne protezy zębowe rodzącej. Inhalację należy rozpocząć na Mika sekund przed wystąpieniem bólu. Jeżeli rodząca trzyma sama maskę, wypadnie jej ona z ręki w momencie utraty świadomości jest to czynnik bezpieczeństwa. Właściwe jest stosowanie mieszaniny podtlenku azotu i tlenu w równych proporcjach (En- tonox). Jeżeli poród nie jest spodziewany w ciągu 3-4 godzin, korzystne jest dodatkowe podanie dolantyny.
ANALGEZJA W DRUGIM OKRESIE PORODU. Przed rozpoczęciem bólu rodząca wykonuje 4-5 wdechów mieszaniny analgetycznej. Po ostatnim wdechu wstrzymuje oddychanie i wywiera parcie. Jeżeli ból trwa długo, może ona nie utrzymać bezdechu – wówczas ponownie otrzymuje znieczulenie w postaci 3-4 szybkich wdechów, po czym skupia się na akcji porodowej. Skurcze w końcowej części okresu drugiego są regularne i często jest możliwe rozpoczęcie analgezji wziewnej na minutę przed bólem i kontynuowanie jej do momentu, gdy ból jest maksymalny, a po przerwaniu znieczulenia .następuje wywieranie parcia. W ten sposób krew jest wysycona podtlenkiem azotu w najbardziej bolesnej fazie skurczu.
Podtlenek azotu
Podtlenek azotu. Często stosowany obecnie w połączeniu z tlenem, tiopentalem do ANESTEZJA DO CIĘCIA CESARSKIEGO: Idealny środek anestetyczny lub analgetyczny powinien zapewniać:
a) dobre uśmierzenie bólu, b) brak wpływu depresyjnego na płód, c) dobre zwiotczenie brzucha, d) brak urazu psychicznego u matki,
e) nietoksyczność w stosunku do matki i dziecka, f) absolutne bezpieczeństwo, szczególnie gdy chodzi o zachłyśnięcie treścią żołądkową. Śmiertelność dzieci po planowym cięciu jest większa niż po normalnym porodzie.
