Utracone po amputacji czynności ruchowe i chwytne kończyn górnych oraz podpórczo-ruchowe kończyn dolnych możemy do pewnego stopnia odtworzyć za pomocą sztucznych kończyn, zwanych powszechnie protezami. Są one uproszczonymi modelami amputowanego odcinka kończyny, zaopatrzonymi w ruchome połączenia odpowiadające podstawowym anatomicznym, niezbędnym dla naśladownictwa czynności kończyny. Budujemy je z laminatów żywicowych, drewna i rzadziej już z lekkich metali i skóry, nadając im kształt zewnętrzny podobny do kończyny normalnej. Miejscem połączenia protezy z kikutem jest lej wykonany indywidualnie na odlewie gipsowym lub według dokonanych pomiarów kikuta. Podstawowym źródłem zasilającym czynności ruchowe protezy jest energia kinetyczna kikuta oraz innych zachowanych elementów narządu ruchu, Dopiero gdy te naturalne źródła energii okażą się niewystarczające dla efektywnego wykorzystania możliwości kinetycznych protezy, korzystać możemy z innych źródeł, np. energii elektrycznej czy sprężonego gazu, W obu tych rodzajach zasilania protezy nie można pominąć udziału podstawowych sił fizycznych, mających istotny wpływ na pewne fazy ruchu; siły ciążenia, siły bezwładności oraz siły tarcia.