Usunięcie tarczycy można podzielić na dwa rodzaje
Tyreoidektomia – usunięcie operacyjne całej tarczycy. Stosuje się ją w przypadku raka tarczycy lub wola niezłośliwego, pod pełną narkozą.
Strumektomia – częściowe usunięcie operacyjne tarczycy. Stosowana najczęściej w przypadku znacznego powiększenia płatów tarczycy, dużych guzów lub dużego wola. Również wykonuje się ją pod narkozą.
Wskazania do całkowitego lub subtotalnego usunięcia tarczycy
Częściowego:
wole guzowate (nadczynne oraz obojętne)
wole miąższowe (nadczynne oraz obojętne)
zapalenia tarczycy (na przykład podczas przebiegu choroby Hashimoto)
Jednego płata:
w przypadku guza pęcherzykowatego na jednym płacie, podczas gdy drugi jest nienaruszony
Całkowite:
nowotwór tarczycy
Prawie całkowite:
szerokie zmiany miąższu w przebiegu wola guzowatego
Przed operacją
Przed operacją usunięcia częściowego lub całkowitego tarczycy należy wykonać badania krwi – morfologię, pod względem stężenia elektrolitów, a także wskaźniki krzepnięcia krwi, funkcji nerek oraz poziomu CRP. Dodatkowym badaniem krwi jest oznaczenie poziomu hormonów tarczycy. Poza tym należy zbadać ciśnienie i wykonać badanie RTG klatki piersiowej. Niezbędne jest również EKG. Przed zabiegiem trzeba też ocenić ruchomości strun głosowych – dlatego niezbędna jest wizyta u laryngologa.
Przebieg operacji
Podczas operacji pacjenta kładzie się na plecach, a głowę lekko odchyla do tyłu, by umożliwić dostęp do narządu. Po przygotowaniu, chirurg wykonuje cięcie kołnierzykowe na wysokości jednego do dwóch centymetrów nad dołem szyjnym. Granicę wyznaczają brzegi mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego. Następnie płaty skórne zostają odciągnięte hakami, dzięki czemu możliwy jest dostęp do płatów tarczycowych. Mięśnie, które otaczają tarczycę są odpreparowane i odchylone na boki. Gdy chirurg widzi narząd, ustala, czy będzie to całkowita czy częściowa resekcja.
